اشعار

بــرای اوج نـوشـتـنـد بـال وا شــده را            نزول نیست، به معـراج آشـنـا شده را

تو هـمـزۀ اَحَـد و حـمـزۀ اُحـد هـسـتـی            چگونه شرح دهم جلـوۀ دو تا شـده را

قسم به حرمت جعفر تو نـیـز طـیـاری            قـفـس چگـونه بگیـرد تن رهـا شده را

خودی شکستی و آوازه ات فراتررفت            خــدا بلـنـد کند خـاک مصطفی شده را

تو ایـسـتــاده ای و ایـسـتـاده می مـانی            شکست نیست،به دست نبـی بنا شده را

به بازویت"اسد اللّهی" علی وصل است            سپاه نیست جـلــودار، مرتضی شده را

به روی خاکی و پیغمبر خدا مانده است            چگونه جمع کند این جـدا جـدا شده را

کفن که برتن توکرد،گریه کردو نشست            کـنـار پـیـکر تو دیــد بــوریـا  شده را

خــدا به خـواهـر غمدیـدۀ تو رحـم کند            اگر نگـاه کـند جـسـم جا به جا شده را

گـمــان نمی کنم این روح پیکرم باشـد            تــنـی که مُـثـلـه شـده در بـرابـرم باشد

گمان نمی کنم این تکـه های پخش شده            هـمــان عـمــوی رشیــد پـیـمبـرم باشد

بدن مگر بدن کیست این چنین شده است؟            اگــر خــدای نـکـرده بــرادرم بــاشد!

فدای خواهر مظلومه ای که نالان گفت            کنار کشتۀ گودال مو پــریـشان گفت:

گمــان نمـی کـنم این زیر نیـزه افـتـاده            حسیـن فـاطـمـه یعــنی بــرادرم بـاشد

تو را خدا  بگــذارید بـوســه اش بـزنم            که قــول می دهم این بار آخــرم باشد

کفن که نیست عبا نیست، بوریا هم نیست؟            مـخـواه بی کفن این مـرد محترم باشد